Foto: Geert Huisman

Sneek sterke en terechte kampioen

vr 12 augustus 2016, 19.26 regionaal

LEMMER - Sneek - Als je vier wedstrijden weet te winnen en in de andere zeven steeds mee vooraan eindigt, ben je de terechte kampioen. Zoals Douwe Visser van Sneek, hij zeilde een ijzersterk kampioenschap en dat resulteerde in de titel 2016, een kampioenschap dat hem zonder meer toekwam, een kampioenschap dat werd behaald door een combinatie van technisch-tactisch vermogen en uiteraard een dosis geluk, want: zonder geluk vaart niemand wél. En dat spreekwoord is naadloos toepasbaar op het skûtsjesilen. Een windschifting in jouw nadeel of voordeel, dat alleen al kan beslissen over winnen of verliezen.

Een ongelukkig bakboord-stuurboord gevalletje en de veertien niet-aftrekbare strafpunten kunnen een heel seizoen naar de filistijnen helpen. Maar het bleef Sneek allemaal bespaard en dus werd deze titelstrijd beslist op zeilintelligentie en technisch vermogen. En daar is Douwe Visser nu eenmaal een meester in. Opmerkelijk waren de wedstrijd bij De Veenhoop en Earnewâld, de plaatsen waarbij er vanaf de wal gestart wordt en er dus geloot moet worden om de startvolgorde. Sneek leek met nummer 14 niet bepaald rijkelijk bedeeld, maar Douwe Visser nam daar op de Wide Ie in feite al een voorschot op de uiteindelijke winst in editie 2016 van het SKS- skûtsjesilen. Hij eindigde daar in het in ere herstelde Grytmansrek als eerste, hij was alles en iedereen voorbij gevaren, niet zonder een beetje geluk, dat wel. Maar hij deed iets wat we niet vaak te zien krijgen en alleen daarom al zal zijn naam voor altijd in de annalen van de commissie van Drachten-Veenhoop blijven vermeld. Zeker toen hij de dag erna in Earnewâld opnieuw won, nu van kop af aan, hij mocht immers op de eerste plek starten. En hij had de meeval dat hij als eerste de ingang van de Folkertsleat kon inzeilen, zonder extra slagen te moeten maken. In de rest van de wedstrijden bleef hij steeds in de voorhoede, om op de Lemster Baai twee keer op rij genadeloos toe te slaan. Hij won beide ontmoetingwn en mocht zich donderdagmiddag al kampioen noemen.

Hij won en kon met enig ‘genoegen’ toekijken hoe Earnewâld er niet in slaagde om zich naar de kop van de wedstrjd te varen. Met Earnewâld is overigens wel ‘the best of the rest’ genoemd, Gerhard Pietersma en zijn mannen deden het uitstekend, ze wonnen drie keer, drie keer op ruim water en drie keer met een stevige wind, omstandigheden waaronder de Earnewâldsters uitstekend gedijen. Hij maakte indruk, Gerhard Pietersma, met name door zijn aanvallende manier van zeilen, hij was niet te beroerd om een andere, soms meer risicovolle slag te kiezen in het kruisrak. Zulke schippers die het avontuur niet schuwen, brengen ‘kriich’ in een wedstrijd, ze geven er een extra dimensie aan en bovendien ‘Schwung’. Wat dat betreft kwam het publiek niets te kort deze veertien dagen. Het begon allemaal wat rustig qua wind, in Grou was er zelfs soms wat érg weinig wind, maar op De Veenhoop en Earnewâld bracht een kracht 3 à 4 wat dat betreft al de nodige reuring. En toen het ruime water eenmaal was bereikt, op het Snekermeer bij Terherne was dat, begon Aeolus lekker mee te doen, ‘hy krige der nocht oan’. En daarna zou het ook niet meer echt rustig worden, niet op Langweer, niet op Elahuizen, niet op Woudsend, ook niet op beide dagen op de Lemster Baai en evenmin op de slotdag op het Snekermeer bij Sneek. Het weer hield niet echt over voor hoogzomer, bij Woudsend en Lemmer was het ronduit koud, maar qua wedstrijdomstandigheden hadden schippers, bemanningen, organisaties en toeschouwers weinig te klagen. Er zijn, maar dat is een optische schatting, wel eens meer toeschouwers geweest, zowel op het water als op de oevers. Alleen in Grou was het ouderwets druk, maar dat zal ook met het weer te maken hebben gehad. In de laatste wedstrijd die door Grou werd gewonnen werd het klassement vastgesteld: Sneek dus kampioen en het podium werd verder gestoffeerd door Earnewâld als tweede en Grou als derde.