Kleindochter Vera fietst naar Genève voor pake en beppe

di 3 september 2024, 10.18 regionaal

BUITENPOST - De 29-jarige Vera Otten gaat deze maand een fietstocht maken van ruim een week naar Genève. Ze doet dit met haar opa Sierd en oma Pietje uit Buitenpost en haar pake Henk en beppe Sjouk uit Twijzel in gedachten. Burgemeester Oebele Brouwer van Achtkarspelen geeft op 26 september het startschot in Buitenpost.

Vera's missie is om geld op te halen voor wetenschappelijk onderzoek naar dementie. In Genève geeft zij op het grootste dementiecongres 'Alzheimer Europe' een presentatie over de 'Houd je brein gezond training' van Alzheimer Nederland. Vera is op zoek naar donateurs, om van haar actie een succes te maken.

Vera Otten: "Ik ga fietsen met mijn opa, oma, pake en beppe in gedachten, maar ik fiets ook voor alle andere mensen met dementie en hun naasten. Nog steeds is er geen oplossing voor deze vreselijke ziekte, terwijl 1 op de 5 mensen dementie krijgt. Alzheimer Nederland werkt samen met heel veel onderzoekers aan een oplossing voor dementie en een beter leven voor mensen die nu met dementie te maken hebben."

"Voor mijn opa die zijn woorden verliest"

Opa Sierd (90) en oma Pietje (90) zijn al 67 jaar samen. Opa heeft vasculaire dementie. Vanzelfsprekende handelingen zijn ingewikkeld voor hem geworden, zoals een boterham smeren of aankleden. Maar erger nog, hij kan geen woorden meer vinden om zich te uiten.

De vroeger zo praatgrage man met heel veel kennis kan nauwelijks meer spreken. Oma zorgt thuis voor hem op haar oude dag, met hulp van zorgverleners en familie. Haar leven staat in het teken van de zorg voor haar man. Samen proberen ze nog zoveel mogelijk te genieten.

"Voor mijn beppe met haar sterke wil"

Pake Henk (83) en beppe Sjouk (86) waren al 66 jaar samen en zijn inmiddels beiden overleden. Toen beppe dementie kreeg, bleef ze de krachtige vrouw die ze altijd was. Dit maakte de zorg voor haar soms best moeilijk. Maar het was vooral een geruststelling om te zien dat de krachtige vrouw nog steeds in haar zat.

Na het overlijden van pake kwam ze uiteindelijk terecht op een gesloten afdeling van een verpleeghuis. Met praten had ze geen moeite, maar onthouden deed ze niets meer. Bezoekjes genoot ze enorm van, en dan hadden Vera en zij mooie gesprekjes over vroeger. Het afscheid en het alleen achter moeten blijven op haar kamer was altijd weer verdrietig.