Zich van geen kwaad bewust zit Gizmo weer op z'n vaste stekkie in de volière bij Bettie

Jos gaat los: Harrekieten en parkieten

wo 27 november 2024, 11.00 column

Eindelijk eens wat goed nieuws in deze donkere dagen: de ontsnapte mooie valkparkiet van Bettie uit Harkema is terecht!

Een oplettende volger van ons WâldNet zag 'm in een boom zitten, paar dagen terug, en belde meteen de ongeruste eigenaresse. Die had haar telefoonnummer op deze site achtergelaten, in onze rubriek Kwijt.

'Hij kwam meteen naar me toe, herkende me gelijk. Ik ben heel erg blij', zei Bettie mij en ze klonk ook echt gelukkig. Net als alle Harrekieten leefden wij afgelopen week mee met haar en haar verdwenen parkieten, nogal logisch.

De (andere) weggevlogen grasparkietjes, een handjevol dat kans zag om uit het verwarmde buitenverblijf te ontsnappen, zijn nog niet op hun vaste adres teruggekeerd. Maar er is zeker hoop dat ook deze vogels eerdaags weer thuis komen. Want zodra ze hongerig worden gaan ze wellicht op huis aan.

De vogeltjes werden, zo vertelde Bettie mij, met zachte hand grootgebracht en ze zijn dus van huis uit niet gewend om zelf op zoek te moeten naar voedsel. Het kan ook wel fout aflopen. In het ergste geval raken de ontsnapte parkietjes verzwakt en vallen dan ten prooi aan een kat of een roofvogel. Even niet aan denken.

Zelf heb ik een hond en ik zou werkelijk geen oog dicht doen als Koekie ontsnapt en een nachtje op stap zou gaan, ik bedoel: zonder enig bericht! Dat ik niet eens zou weten waar ie uithangt.

'Wat heb je nou aan een hond?' schamperde Wytze van der Veen, vooraanstaand bestuurslid van volièrevereniging De Woudzangers uit Drogeham en omstreken, toen ik hem vandeweek vroeg wat er zo leuk is aan tamme vogels. Wytze heeft gelijk. Het plezier zit in jezelf. En ook wel in de dieren natuurlijk. 'Als ik tegen de avond van m'n werk kom, ga ik altijd eerst naar m'n vogels. Die zitten dan echt op mij te wachten, op voer vooral. Zeg nou zelf: dat is toch schitterend!'

Dat is het zeker.

De Woudzangers vormen een grote vereniging: rond Harkema wel meer dan 160 leden. Eerdaags is er het Friese kampioenschap in Balk, de provinciale voorronde van de nationale wedstrijd voor de mooiste tamme vogels. Deze huisdieren zijn in de Wouden voor veel mensen een hobby van oudsher, de liefhebberij ging en gaat vaak van vader op zoon. Wytze weet er alles van.

Geregeld komt het voor dat parkieten vanuit de volière op een onbewaakt ogenblik hun vleugels uit slaan, vooral als er geen veilige toegangssluis is. De beste manier om ze dan weer terug te lokken is met roepgeluiden van andere parkieten. 'Echt heel groot is de kans dat ze terugkomen niet, zeker niet als ze een eind van huis zijn,' zei Wytze mij.

We blijven dus duimen, ook voor Bettie natuurlijk. Heeft u zelf ook een bijzondere band met uw huisdier? Schildpad, kat, papegaai, marmot, hond, kippen of een geit - wat voor soort dier heeft u thuis? Hoe beleeft u de relatie? Vertel me hieronder alles!