Jos gaat los: Schoolbus kind van de rekening

di 3 december 2024, 15.20 column

Kan me niet herinneren dat ik ooit naar school werd gebracht. Terwijl ik toch best een lastig kind was. Eigenzinnig, nog altijd. Als kind al telkens in verzet tegen orde en regels.

Niks schoolbusje. Lopen, drie kwartier heen en drie kwartier terug. Weer of geen weer. Je zag zelf maar dat je op school kwam. En zorg vooral dat je op tijd bent, denk er goed om!

Ook op zaterdag, want dan was er 's ochtends gewoon school.

Op een mooie dag, m'n verjaardag, kreeg ik een fiets. Dat was een bijzonder lekker cadeau, scheelde 'n hoop tijd.

Bij regen kwam je drijfnat op school. Kwetsbaar? Blijf maar gewoon stil zitten, dan droog je vanzelf wel op. Leerachterstand? Dat spijker je in de vakantie maar bij.

ADHD? Dat kind is een beetje druk, zeiden ze dan. Overprikkeld? Ga maar even in de hoek zitten tot je gekalmeerd bent. Snel gepikeerd? Dan maar afkoelen op de gang.

Bijzonder onderwijs, welnee! Iedereen deed gewoon mee, niks speciaals.

Moet ik telkens aan denken, bij al die zorgen van ouders in Noardeast-Fryslân, over het leerlingenvervoer van Jobinder, voor de honderden kinderen op speciaal onderwijs.
Hele stukken in de krant, boze brieven aan de gemeente, protesten aan Jobinder. Petitie al honderden keren getekend.

En dan is het nog maar een proef. Zo'n kleine honderd kinderen worden vanaf begin volgende maand niet meer met een busje thuis opgehaald, maar moeten naar een opstapplek om met een grotere bus naar school te gaan.
Hoe komt zo'n moeilijk kind dan in hemelsnaam van de uitstapplek in de opvang? Wie houdt er onderweg toezicht? En bij de opstapplek? Mooie taak voor de ouders. Maar die hebben tegenwoordig 'andere dingen'.

Ik zeg: As 't net kin sa't it moat, dan moat it mar sa't it kin.

Steeds meer probleemkinderen moeten naar speciaal onderwijs en Jobinder kan de vraag naar leerlingenvervoer voor nu al bijna duizend kinderen in de regio niet meer aan.

Begeleiders voor op de bus? Nog niet een van de ouders heeft zich aangemeld, hoor ik.
Misschien zit daar wel de kern van het probleem.

Jos van Noord